Ir al contenido principal


TARTA GORJUSS COMUNIÓNPASTEL 'CACA ARALE'TARTA OTOÑAL CON COBERTURA DE MANTEQUILLATARTA DE CUMPLEAÑOS FROZENPASTEL TRAUMATÓLOGO

¿QUÉ RECETA BUSCAS EN MI BLOG?

 

MI CAMINO DE SANTIAGO ABRIL 2022MI CAMINO DE SANTIAGO 2015

CAMINO DE SANTIAGO: SARRIA-MORGADE. (CAMINO FRANCÉS)

Bueno ¿de vuelta de las vacaciones? ¿cómo han ido?, espero que bien.
Hoy quiero comenzar con la primera entrada de mi diario en el camino. Espero poder transmitir (un poquito) todo lo que viví día a día durante los 10 días que duró mi andadura...
17 junio 2015
Llego a Sarria a las 09.08 de la mañana. El viaje en tren desde Barcelona muy bien. Viajé en coche cama y la verdad que muy cómodo.
Nada más pisar Sarria y cuando me disponía a salir de la estación, me topé con una chica que me dijo: 
¿Vas a hacer el camino?
-La miré sorprendida y un poco desconfiada (a ver que me irá a pedir...). Sí. 
¿te puedo acompañar un trozo?. 
-Mi respuesta inmediata fue siiiiiií, ¿cómo te llamas?
Rosa.
-yo Silvia, ¿de dónde vienes?
de Barcelona
-yo también!!
pero vivo en Banyoles...
Fuimos a desayunar, yo me pedí una tostada con aceite y un café con leche de avena ecológica (a ver cuánto me cobran por la pijada...), fueron 2,25€, sorprendida y agradecida, obtuve mi primer sello del camino.
Tomamos camino y cuando llevábamos unos 20 minutos oímos:
-nooooo, que por ahí no se vaaaa, una señora desde el balcón de su casa nos grita que nos estamos desviando del camino.
Nos habíamos pasado y la señora desde su casa nos alertaba del despiste. ¡Qué amabilidad!.
Retomamos el camino y seguimos conversando.
Rosa estudió hostelería e impartirá este verano clases de cocina a niños. Le encanta la cocina, ¡qué casualidad!, ¿verdad?.
Cuando nos queremos dar cuenta ya hemos llegado a Vilei, obtenemos el segundo sello y compramos agua (se me debió olvidar en casa...). Seguimos andando y llegamos a Barbadelo, el albergue municipal está cerrado y queda una hora y diez minutos para que lo abran..., averiguamos cual es el siguiente pueblo con albergue (Mercado da Serra) y decidimos continuar. Llamo para reservar una litera ¡Ningún problema! continuamos el camino...
Me sudan las manos muchísimo y enseguida aparece una ampolla en el dedo gordo de la mano derecha. También me cambio el calzado porque tengo los pies empapados en sudor, (regla de oro si no quieres que te salgan ampollas).
subidas, bajadas, riachuelos, verde, verde, verde, personas en el camino...
Qué paz se respira, me siento feliz. Seguimos hablando de nuestras cosas mientras esperamos que aparezca el albergue...
Nos encontramos en el camino a un señor que nos invita a visitar la iglesia de Barbadelo, así lo hacemos. Obtenemos nuestro tercer sello.
Iglesia Bardaledo
Continuamos el camino, comentamos que no debe quedar mucho para llegar...
Seguimos andando, andando, andando... cuando llevamos un buen rato, busco mi ubicación en google y compruebo que estamos cerca de Leimar ¡nos hemos pasado el albergeue!!!! socorrooo.
Encontramos a un señor que nos indica que el próximo albergue lo encontraremos a 3 km ¡¡noooo!! uf!! yo no puedo andar tantoooo, mañana mi cadera me pasará factura. El primer día y ya empiezo muuuy mal...
Muy preocupada y sin otra opción, sigo caminando junto a Rosa sin ningún sitio donde poder parar a comer, encontramos subidas pronunciadas y pendientes (para mí) interminables.
VISTAS DESDE EL ALBERGUE MORGADE
VISTAS DESDE EL ALBERGUE MORGADE
Finalmente, ocurre el milagro y aparece el albergue Morgade. El chico muy amable nos indica que no quedan literas y que tendrán que ser camas. Elegimos una habitación con dos camitas y lavabo compartido por 29€.
ALBERGUE PRIVADO MORGADE_CAMINO DE SANTIAGO
ALBERGUE PRIVADO MORGADE_CAMINO DE SANTIAGO
Dejamos nuestras cosas en la habitación y nos tomamos una cerveza fresquita mientras reposamos.
Para comer pedimos una ensalada mixta (con productos de la huerta) con la caña 7€.
Me ducho y lavo mi ropa (hacía tiempo que no sudaba tanto). Pasamos la tarde descansando (cada una elige su sitio) y más tarde cenamos y nos acostamos pronto, mañana nos espera nuestro primer día en solitario...

Este es el relato de mi primera etapa del camino, para mi una etapa muy especial ya que fue la primera. Me ayudó a "romper el hielo" y siempre la recordaré con mucho cariño. Espero volver a ver a Rosa, un encanto de chica. 
Creo que no existen las casualidades y que todo ocurre por algo, ella fue la mejor persona que debía encontrarme ese día y desde el primer momento y todo e ir a otro ritmo, decidió quedarse conmigo y acompañarme en la primera etapa. 
Te envío un beso Rosa. ¡Buen Camino!

Aquí tienes todas las etapas de 'Mi camino!:
QUIZÁS TE INTERESE VER:

"MI CAMINO DE SANTIAGO"¿QUÉ LLEVAR EN LA MOCHILA?PRIMERA ETAPA: SARRIA-MORGADESEGUNDA ETAPA: MORGADE-PORTOMARÍNTERCERA ETAPA: PORTOMARÍN-GONZARCUARTA ETAPA: GONZAR-AIREXEQUINTA ETAPA: AIREXE-SAN XULIAN DO CAMIÑOSEXTA ETAPA: SAN XULIAN DO CAMIÑO-MELIDESÉPTIMA ETAPA: MELIDE-RIBADISO DA BAIXOOCTAVA ETAPA: RIBADISO DA BAIXO-SALCEDANOVENA ETAPA: CAMINO DE SANTIAGO: SALCEDA-O PEDROUZODÉCIMA ETAPA: O PEDROUZO/LAVACOLLA-VILAMAIORUNDÉCIMA ETAPA: LACACOLLA/VILAMAIOR-SANTIAGO DE COMPOSTELAFINISTERRE, FIN DEL CAMINO
👇👇Aquí tienes todas las etapas de 'Mi segundo camino' lo hice en abril de 2022:









Comentarios

  1. Hola Sil!!! Ya de vuelta, es estupendo venir a verte y leerte, contado así entran ganas de probar esta experiencia, siempre me resisto. Como lo relatas será como hacerlo de alguna manera. te he seguido por facebook, en las fotos que has ido publicando.
    Estoy encantada de volver y sobre todo de venir a visitar a mis amigas!! Un beso cariño y no te olvides de contarnos miles de cosas!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Elisa, la verdad que sí, es que fue una experiencia increíble, irrepetible, única, genial..., madre mía no tengo palabras para calificarla. Feliz de poder compartir la experiencia con todos los que me queréis.
      Feliz semana y gracias Elisa.

      Eliminar
  2. ¡Vuelta a la rutina al fin!

    Aunque todas salimos corriendo en verano con una gran necesidad de descansar reconozco que al menos yo ya echaba de menos el ambiente de los blogs, publicar, leer, comentar, visitar... ¡es que esto ya forma parte de nuestro día a día!

    Me ha gustado mucho tu manera de volver. Me encanta leer tu experiencia en el camino y estoy segura de que algún día podrás volver a ver a Rosa

    ¡Ya estoy deseando leer la siguiente entrega de tu diario! ¡Besos mil!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La verdad que viene bien hacer un parón, pero como bien dices, luego apetece volver al día a día, con las cosas que te gustan y a nosotras nos encanta este mundo ¿verdad?
      Me alegra que te haya gustado, no sabes lo que te espera...
      Besotes

      Eliminar
  3. Hola Guapa!!!
    Que bonito, te advierto, que no pienso perderme ni un capítulo, de tu experiencia, me ha gustado, y me he quedado con ganas de más, para mi, y aunque nunca se debe decir de este agua no beberé, es como si yo hiciera el camino contigo, pues es casi imposible que alguna vez lo haga por mi misma.
    ¡Ea!...sigue contando...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Oleee!! celebro con alegría que os haya gustado mi primer relato. La verdad que lo viví muy intensamente y conforme pasaban los días iba incrementando mi ilusión y alegría por el camino hecho.
      Besitos

      Eliminar
    2. Silvia, pensé que habías vuelto a publicar otro post con más episodios de tu aventura en el camino, a ver si no me pierdo ninguna, que esto promete, je, je, je...besitos guapa!!!

      Eliminar
    3. jiji, la semana próxima más ;-)
      Besotes

      Eliminar
  4. hola cariño!!!!!
    Me he emocionado mucho, me han saltado las lagrimas leyendo tu relato.
    Impresionante, recuerdas todos los detalles, leer el bolg es como volver allí. Fue un dia especial, un gran placer compartir contigo nuestro primer dia. Fue muy especial.
    Fuiste mi compañera durante todo el camino, caminavas conmigo tambien.
    un fuerte abrazo y un beso enorme
    tu compañera de camino

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Rosa, me ha hecho mucha ilusión que dejes tu comentario en mi blog (la protagonista), la verdad es que fue un día muy bonito y dentro de los nervios que pasamos en el último tramo, lo pasamos muy bien y pasamos muy buenos momentos.
      Gracias Rosa, espero verte muy pronto.

      Eliminar
  5. Me hayas vuelto a trasladar al camino. Me animó mucho tu primera entrada sobre el camino cuando me quedaban pocos días para hacerlo. Es una experiencia única. Has sido muy valiente al hacerlo sola. Espero tus próximas etapas.
    Yo también compartí mi camino, espero que te guste. Es algo que deja huella sin duda.
    Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Inmaculada, muchas gracias por tus palabras. La verdad es que encontrar un comentario en este post es el mejor regalo que podía recibir. Luego me pasaré a ver tu post que seguro me encantará.

      Eliminar
  6. QUé experiencia más bonita, gracias por compartir, besos

    ResponderEliminar
  7. holaaa!! tienes toda la razón, nunca nada ocurre por que si! estaré encantada de seguir tu camino y tus etapas, te tengo en mente, desde que empezaste a compartir tu experiencia. Y tengo el camino en mente. Estoy emocionada al leerte, el valor y la proposición de cumplir un reto,muchas gracias por compartirlo, aqui estaré leyendo, un abrazo!
    ahh la vuelta de vacaciones como siempre.. todo ha ido bien ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Muchas gracias Silvia!, estaré encantada de compartir mi relato contigo y con todos los que me queréis.
      Me alegra que hayas tenido un bonito verano.
      Besotes

      Eliminar
  8. ¡¡Vaya forma de empezar el camino!! Con obstáculos y con aciertos, como encontrar a Rosa. Ya imagino que para ti, tuvo que ser un sobre esfuerzo increíble el primer día, y más cuando tuviste que caminar más kilómetros de los esperados. Los paisajes son preciosos. Lo que no sé es como pudisteis comer tan sólo una cerveza y una ensalada, es cierto que es muy grande y parece completa, ¡¡pero yo estaría muerta de hambre, ja, ja!! ¡¡Ya tengo ganas de leer tu segundo día!! (esto es mejor que el libro que me estoy leyendo). Besitos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues Isabel ¿puedes creer que no tenía hambre? cosa rara pero así fue. Únicamente me apetecían los primeros días ensaladas, imagino que por la pérdida de agua pero tú tranquila que conforme van pasando los días la cosa se aníma...jajaja
      Besitos

      Eliminar
  9. Primer día más que superado, y con buena e inesperada compañía. Toda una experiencia sin duda, cómo estoy disfrutando.
    Me voy a por el segundo :)
    Bsss

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Gracias por regalarme un poquito de tu tiempo para dejarme tu comentario.
Te deseo una bonita semana


LO QUE MÁS GUSTA

SOPAS DE AJO AL ESTILO LEONÉS

FLAN DE HUEVO {MUY RICO}

GANACHE DE CHOCOLATE PARA CUBRIR TARTAS DE FONDANT

BIZCOCHO DE NATA ESPONJOSO Y MUY RICO!

CREMA DE MASCARPONE Y NATA PARA RELLENAR TARTAS-PASTELES-ROSCÓN DE REYES...{DE NATA Y QUESO MASCARPONE}

BIZCOCHO DE NATA Y NARANJA {MUY ESPONJOSO}

BOLLO DE QUESO CREMA {ESPONJOSO Y SIN GRASAS AÑADIDAS}

LAZO DE FONDANT Y TAPA CAJA REGALO

CREMA DE YOGUR Y LIMÓN MUY REFRESCANTE

CONSERVA CASERA DE PIMIENTOS ROJOS