Ir al contenido principal


TARTA GORJUSS COMUNIÓNPASTEL 'CACA ARALE'TARTA OTOÑAL CON COBERTURA DE MANTEQUILLATARTA DE CUMPLEAÑOS FROZENPASTEL TRAUMATÓLOGO

¿QUÉ RECETA BUSCAS EN MI BLOG?

 

MI CAMINO DE SANTIAGO ABRIL 2022MI CAMINO DE SANTIAGO 2015

CAMINO DE SANTIAGO: LAVACOLLA/VILAMAIOR-SANTIAGO DE COMPOSTELA. (CAMINO FRANCÉS)

27 de junio de 2015
¡Por fin llegó el gran día!, no he podido dormir bien, estaba nerviosa.
Después de 9 días de camino, este será el último tramo y me da pena que finalice, por lo que he hablado con otros peregrinos, todos tenemos este sentimiento.

He salido del hostal a las 07:00 con una niebla espesa.
El camino es casi todo de asfalto, se hace fácilmente y el tramo hasta llegar a Santiago se hace muy corto.
Cuando he llegado al Monte do Gozo, no he podido ver las vistas desde allí por la intensa niebla que había, una pena.
MONTE DO GOZO
MONTE DO GOZO
A partir de este tramo, ha empezado a fluir la emoción contenida de estos días. No es que haya llorado mucho, pero tenía mucha ilusión por llegar a la catedral, bueno quería y no quería llegar... Por ello, he parado a tomar un café con leche para hacer tiempo y he estado conversando con José el camarero de la cafetería, un señor muy amable.
He retomado nuevamente mi camino, viendo poco a poco cómo me iba adentrando a la ciudad. Enseguida he visto las dos torres de la catedral ¡Qué emoción!, es un momento tan íntimo que por eso lo recomiendo hacer en solitario (por lo menos la primera vez).
Cuando he llegado a la plaza del Obradoiro, me he emocionado mucho aunque me he contenido un poco (no era cuestión de montar un drama jajaja). He pedido a un chico que me sacara unas fotos con la cámara y luego he ido a buscar "Mi Compostela".
OFICINA DEL PEREGRINO
OFICINA DEL PEREGRINO
Al salir, he seguido los consejos que me dio Núria y he ido a la plaza de abastos y he comprado: 1 vieira-4 gambones-300 grs. de almejas y un bogavante. He dejado en el bar/restaurante la compra y me han dado hora para comer a las 13:00 horas.
Con esas he ido hacia la catedral y he asistido a misa de 12. Ha sido muy bonita y emotiva, he pedido por todos y sobre todo he dado gracias. Luego he querido ir a besar al Apóstol pero me ha sido imposible de la kilométrica cola que había (volveré luego, ahora me espera mi particular mariscada).
Al llegar al restaurante del mercado, me han hecho esperar como una media hora (sentada), pero pasado este tiempo el servicio ha ido rápido. Un lugar totalmente recomendable, cocinan en el momento la compra realizada previamente en la pescadería (sólo marisco). Me han cobrado por una copa de ribeiro y cocinar mi compra: 6,20€.
He pasado un buen rato saboreando mi particular mariscada, muy bien hecha y deliciosa.
La concha de la vieira se la traje a mi marido para cuando él pueda hacer el camino la lleve colgada de su mochila.

Al salir me he dirigido a la pensión, me he duchado y he salido hacia la estación de autobuses..., total para decirme que el billete lo tenía que comprar mañana ya que no tienen servicio de venta anticipada...¡ains!.
He vuelto a la catedral y me he puesto en la cola para subir a besar al Santo, he tardado 50 minutos en conseguirlo.

Una vez cumplido mi cometido, he salido a callejear y a comprar varios recuerdos.
Mientras "callejeaba", me he llevado una grata sorpresa, ya que he encontrado a Melinda y Jaime (una pareja de Oregon, EE.UU), sin apenas mediar palabra por el problema del idioma, nos hemos saludado eufóricamente. La primera vez que coincidimos fue en el albergue de San Xulian do Camiño, más tarde volvimos a coincidir en Melide, y hoy en Santiago. ¡Qué ilusión!, son encantadores. Les he dado el nombre de mi blog para que me sigan y puedan ver algún día el post donde hablo de ellos (un poco tarde, por cierto).
Luego me he dirigido a "Casa Felisa", he pedido una tarta de queso que me recomendó Núria. Sin duda: ¡¡Deliciosa!!, y el lugar muy acogedor, con una terraza muy bonita.
Ahora en la habitación, estoy muy cansada, y con mucho sueño. Ha sido un día muy intenso. Mañana me espera un nuevo camino. Hoy he andado casi 20 kms ¡¡impensable!!.
Tengo una sorpresa para ti, hoy termina mi camino pero no mi viaje, en la etapa: MELIDE-RIBADISO DA BAIXO, Gloria y Dolores me comentaron que ellas cada año hacían un tramo de camino,  luego guardaban sus ropas hasta el año próximo, y este año iban a llegar hasta FINISTERRE..., ¿Finisterre? y ¿por qué no ir a visitarla?, eso sí, esta vez me llevará un autocar. ¿Qué me deparará Finisterre, me acompañas?...

Aquí tienes todas las etapas de 'Mi camino!:
QUIZÁS TE INTERESE VER:

"MI CAMINO DE SANTIAGO"¿QUÉ LLEVAR EN LA MOCHILA?PRIMERA ETAPA: SARRIA-MORGADESEGUNDA ETAPA: MORGADE-PORTOMARÍNTERCERA ETAPA: PORTOMARÍN-GONZARCUARTA ETAPA: GONZAR-AIREXEQUINTA ETAPA: AIREXE-SAN XULIAN DO CAMIÑOSEXTA ETAPA: SAN XULIAN DO CAMIÑO-MELIDESÉPTIMA ETAPA: MELIDE-RIBADISO DA BAIXOOCTAVA ETAPA: RIBADISO DA BAIXO-SALCEDANOVENA ETAPA: CAMINO DE SANTIAGO: SALCEDA-O PEDROUZODÉCIMA ETAPA: O PEDROUZO/LAVACOLLA-VILAMAIORUNDÉCIMA ETAPA: LACACOLLA/VILAMAIOR-SANTIAGO DE COMPOSTELAFINISTERRE, FIN DEL CAMINO
👇👇Aquí tienes todas las etapas de 'Mi segundo camino' lo hice en abril de 2022:









Comentarios

  1. Puedes estar bien orgullosa...!!lo has conseguido!!. Que carita de alegría y satisfacción tienes, reina jajajajaja. Da gusto verte tan contenta y feliz, te has merecido esa mariscada y más.

    Besazosss

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Estoy súper orgullosa ¡lo conseguí!, impensable hace unos años ¡Qué felicidad por haberlo conseguido!
      Gracias Merchi
      Un beso

      Eliminar
  2. Debe ser emocionante haber completado el camino y llegar a la meta. Enhorabuena y ahora a seguir adelante con la visita, aunque ya más relajada ¿no?. Como siempre esas fotos que nos muestras son maravillosas y dan idea de lo bonito del recorrido.
    Un beso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mucho más relajada y con un paisaje precioso.
      Gracias Lola,
      Un besito

      Eliminar
  3. Sin duda es emocionante ver que finalizas el camino, yo lo hice desde el cebreiro hace años con unos amigos y fue una experiencia unica ,llevamos tiempo diciendo que tenemos que repetirlo ahora que nuestros hijos son mayores y pueden acompañarnos a ver si nos decidimos de una vez y lo hacemos.
    Seguro que disfrutaste de esa mariscada un monton ,te merecias eso y mas.
    Como siempre un placer venir a leerte y disfrutar de tus maravilloso post , pena que no te acompañara el dia para disfrutar de las preciosas vistas pero asi ya tienes escusa para repetir el camino.
    Bicos mil wapisimaaa.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Entonces tú ya sabes lo que te aporta el camino, si bien es cierto que no es lo mismo hacerlo solo que en compañía, pero de todas formas, es una experiencia inolvidable.
      Tranquila que seguro que la próxima vez me dejará ver todas las bonitas vistas.
      Un besín

      Eliminar
  4. Algún día yo también quiero hacerlo :) Un abrazo, te sigo!

    ResponderEliminar
  5. ¡Ay Silvia que ilusión! Por fin llegaste, sana y salva, jejeje, y como guinda del dulce Finisterre, aquí estaremos esperando el punto y seguido, nunca final de tu periplo compostelano.
    Besos y nos vemos en unos días.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí Concha, llegué y muy feliz, lo que no imaginaba pero s que la guinda la encontraría en Finisterre, y es que las cosas pasan por algo.
      Besitos

      Eliminar
  6. Que emoción Silvia, el llegar al casi final de tu viaje que nos has hecho participar ha sido precioso, yo no lo he hecho nunca y mira que no vivo tan lejos, lo que si hice fue ir a besar el santo y entrar por la puerta santa que solo se abre en el año del xacobeo y recuerdo que hice una cola de tres horas e pleno verano, ja,ja,ja.
    Deseando que llegé esa entrada especial de despedida del camino, ahhh y que guapa estas después de tantos días de caminante.
    Un besito enorme guapísima y feliz semana.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Suerte tuviste de entrar por la puerta Santa, imagino la cola que se formaría.
      Finisterre me aportó vivencias maravillosas que no esperaba.
      Gracias por seguir mi andadura

      Eliminar
  7. ¿Vas a hacer otro tramo? ¡¡Qué ilusión!! ¿Cuando empiezas? ¿Te vas de nuevo sola? ¿Piensas hacer más? ¡¡Ohhhh, cuántas preguntas tengo!! Con lo que me ha gustado tus etapas, saber que van a haber más me ha emocionado, Sil. ¡¡Con lo bonito que nos lo cuentas!! Pero, vas a hacer todo el camino en autocar, ¿o vas a hacer algún tramo andando? ¡¡Quiero saberlo todo!!
    Bueno, supongo que ya nos irás aclarando dudas.
    Yo también fui a besar el santo cuando estuve en Santiago, y tuve bastante suerte, pues la cola que hice no fue larga. Recuerdo también el botafumeiro, que me llamó muchísimo la atención ver como iba de lado a lado en el interior de la catedral. Nos dijeron que tuvimos suerte, que no siempre alguien paga para que lo enciendan y lo bailen de un lado a otro.
    Bueno, ya nos irás contando, pues me ha alegrado muchísimo que haya más historias del camino, aunque sea desde otra perspectiva, ya sea andando o en bus. Besitos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Isabel, creo que no me he sabido explicar. Cuando llegué a Santiago al día siguiente fui a Finisterre, pero esto fue el año pasado y fue en autobús / autocar jiji.
      Ojalá algún día pueda hacer otras tapas (está en mis planes), pero ya llegará.
      Tuviste suerte que no hiciste cola para besar al santo, yo las otras veces que le había visitado tampoco tuve que hacer cola, pero esta vez sí.
      Bueno voy a visitarte, un besín guapa

      Eliminar
  8. ¡Hola Sil!
    Vengo de visitar el blog de Isabel y he visto el hermoso detalle que has tenido con ella, las recetas deliciosas que no esperan ahora que ya tiene su soplete. Yo también de agradezco por ese detallazo.

    Y ahora que vengo contigo, y veo tantas experiencias tan lindas y todas esa comida tan rica. Puro post lindo hoy he leído...
    Yo siempre estoy fascinada con todo lo que nos cuentas acerca del Camino de Santiago. ¡Enhorabuena Sil!
    ¡Un achuchon! ¡Bonita noche!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Isabel es un encanto y el pasado año nos hicimos un "amigo invisible", yo recibí unos regalitos fantásticos ¡Qué ilusión me hizo!.
      Solo queda una etapa pero maravillosa.
      Un achuchón gordote

      Eliminar
  9. Holaa Sil, preciosa!!!!!
    Jooo, me he emocionado hasta yo!!!!!uffff, se me han llenado los ojos de niebla...
    Pero es que me alegré tanto por tí, por lo valiente que eres y por el gran reto que conseguiste cumplir...es muyyy emocionate.
    Y muy generoso que lo hayas compartido.
    Un viaje fantástico Sil :)
    Un besazo enoooorme!!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nines guapaaa!!
      Niebla un montón, y esos días me encantaban pero también me hacían mirar hacía atrás.
      Gracias por seguirme, me alegra que te haya gustado.
      Un besote

      Eliminar
  10. Enhorabuena!!!!! hacer el Camino debe de ser emocionante y fascinante, una experiencia única vamos, vaya parajes mas bonitos.
    Se te ve estupenda y súper feliz, y esa mariscada súper merecida junto a esa deliciosa tarta de queso mmmmmm.
    Besitos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciás Eva,
      Fue muy emocionante, y volvería con los ojos cerrados, encuentras muchas cosas positivas en el camino.
      Un besín

      Eliminar
  11. Hola guapísima !!!
    Esto ha sido como empezar un liblo leyendo el final, pero en fin, ya sabiendo que ha ido todo genial, igual leo con otros ojos todo el recorrido del camino desde el principio. Este finde volveré a tu blog y me dedicaré a perseguirte jaja
    Espero que haya cumplido tus espectativas, estoy segura que si y que además las habrá superado.
    Besotes gordos mi niña, feliz finde.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Nuria,
      Bueno pues tómatelo con calma porque al final es como un libro.
      Si lo lees espero que te guste.
      Besitos

      Eliminar
  12. ¡¡Enhorabuena guapísima!! qué valiente, fuerte y perseverante has sido ¡todo un triunfo! Cuánto me alegro que completaras el camino y hasta te apuntaras a ir a Finisterre, que también me encantará ver en tu próxima entrada. Las fotos son preciosas, qué emocionante habrá sido todo!!
    Muchos besos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias guapísima, fue toda una aventura pero Finisterre fue toda una aventura.
      Besotes

      Eliminar
  13. que bonito ya nos iras contando como va el camino y si no cuando vuelvas.
    besossss
    feliz caminata

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hace un año que lo hice, he ido publicando las etapas durante todo el año.

      Eliminar
  14. ya estoy en su blog y ya tiene una seguidora mas
    Pase y siga mi blog en donde pone (participar en este sitio) pinche ahí: http://mibonitolugar.blogspot.com.es/

    ResponderEliminar
  15. Seguro que es una experiencia increíble, la gente dice que el camino te cambia, la verdad es que parece todo y más, una verdadera aventura para reencontrase, superarse conocer y aprender de uno mismo. Me encantaría hacerlo este verano, muy buen reportaje y una fotos chulísimas, me alegro que hayas llegado al final, un beso guaapaa!!

    ResponderEliminar
  16. Así es mi Sil!! tienes que estar super orgullosa de como eres y el valor que tienes, porque vales mucho y no me canso de decírtelo.
    Deseando ver el próximo a Finisterre yo estuve y no pude ver absolutamente nada por el temporal así que esperando me tienes.
    Un besazo

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Gracias por regalarme un poquito de tu tiempo para dejarme tu comentario.
Te deseo una bonita semana


LO QUE MÁS GUSTA

SOPAS DE AJO AL ESTILO LEONÉS

FLAN DE HUEVO {MUY RICO}

GANACHE DE CHOCOLATE PARA CUBRIR TARTAS DE FONDANT

BIZCOCHO DE NATA ESPONJOSO Y MUY RICO!

CREMA DE MASCARPONE Y NATA PARA RELLENAR TARTAS-PASTELES-ROSCÓN DE REYES...{DE NATA Y QUESO MASCARPONE}

BIZCOCHO DE NATA Y NARANJA {MUY ESPONJOSO}

BOLLO DE QUESO CREMA {ESPONJOSO Y SIN GRASAS AÑADIDAS}

LAZO DE FONDANT Y TAPA CAJA REGALO

CREMA DE YOGUR Y LIMÓN MUY REFRESCANTE

CONSERVA CASERA DE PIMIENTOS ROJOS